Vistas de página en total

viernes, 16 de agosto de 2013

O POBO DORME



O POBO DORME

O pobo dorme.
Escorre o lume no ardor da cidade,
tempo corre, ié tempo perdido,
sono corrido,
berros silenciosos dos espíritos,
música é vento.

O pobo dorme

Ancora o poder evocativo
da chamada do feudalismo,
cheiro a carne podre,
fedor,
sesos anónidos,
billetes ó desterro,
parecen … pero non son.

O pobo dorme

Os mortos espertan,
andainas nocturnas, vagaxes,
fican calados,
correntes de valentía eléctrica,
sonos tibetanos, aventureiros,
fican ignorantes, fican calados,
incrédulos,
ruido silencioso.

O pobo dorme

Mundo dicromático,
todos son h,
fican mudos, calados.

Guillo nos silencios derrotadotes,
racha, arde, morre.

Io pobo dorme

Texto: Marta Joga Cid

                                                                                   

miércoles, 14 de agosto de 2013

PERO SE O CORDEIRIÑO COMESE A FLOR....


Se se ama a unha flor da cal non existe máis que un exemplar entre millóns de estrelas, é motivo suficiente para que o mirar as estrelas sexas feliz. Di para si: "A miña flor esta alí, nalgures..." Pero se o cordeiriño comera a flor, para el, é como se de repente e ó mesmo tempo, todas as estrelas se apagasen. E isto, non é importante??

O Principiño