O destino só é o comezo dunha nova viaxe

Escaravellando no vento,

ían caendo pétalos,

caían pouco a pouco,

un a un.

Ollando aquel mapa baleiro,

que non era nada,

era aire,

gasoso.

Palabras envolventes,

pensamentos enraizados,

é negrura.

Emoción depurada,

en sangue,

en tristura.

Asasinada pola súa sombra,

naufragou en terra,

ou no ceo,

nun ceo cheo de estrelas,

soidade.

Alento a pecado,

pasa,corre,voa…

O medo cegando á intimidade.

Carballo oxidado,

cara un destino incompleto.

Escoita,

eu baixome aquí.

Texto: Marta J.C.