"Botaron a sortes e tocoume a min. Eu penso que fixeron
trampa, pero calei. Díxome o Rata: "Vai". Eu non quería ir, digo a
verdade. Pero cando o Rata dicía vai, había que ir. O Rata estaba tolo, segundo
a miña nai. Pero eu penso que non estaba tolo, que era atravesado e de mala
lei. "Vai", dixo outra vez. E fun. A casa de don Domingo quedaba
lonxe. Algo asó como a dous quilómetros. Tiven que dar un rodeo para non pasar
por diante da zapatería do meu pai. Pensei:"escapo para a casa e xa está".
Pero collín medo. Ademais ía calor e na casa no verán non se para coas moscas."
Texto: Vento ferido (Carlos Casares)