O carrusel da vida

Bailando ó son da banda sonora de Amelie,

o carrusel xira, xira e da voltas,

sen tino, sen fin.

Mareándome,

ó principio divertido .

Sube e baixa, e da voltas,

tentando pillar ó cabalo de diante,

de carácter e marfil pigmentado.

Soñaba, místico,

naquel retablo circular,

con perspectiva incongruente,

entre a marabunta de xente.

Soñara con vivir, unha historia, nese mundo feliz.

Aterraxe desafortunada,

Baixo, cara onde ninguén me agardaba.

Aturdido, volto ó punto de partida.

Unha e outra vez.

Soterrado.

Orfo.

Espido.

Non foi máis ca un sono.

Enzoufado en tungsteno,

alimento bélico daquela alma,

dunha pedra incrustada,

no máis profundo da miña gorxa.

Arteiro corredor de carreiras sen saída.

Texto: Marta J.C.