Lisboa, un lugar distinto, onde poder descubrir que
non é necesario ser albañil para
soltarlle piropos guarros ás mulleres, onde o Breo e o Ogama ¡Si teñen pelo!
(ainda que non cabelo), que a plastelina non só un xogo de nenos, que as
beirarrúas son aparcadoiros, que as pandeiretas son unha arma blanca, que ir en
ferri de madrugada é unha carreira de obstáculos, que onde durmen 2, durmen 3,
e onde comen 3 comen todos, onde os tomates son as froitas do pecado orixinal,
que os “bicos” están mal vistos en público, que as “pilas” son para descargar e
non para cargar e que de Oriente a Belém vaise mellor en metro, ainda que sobren
os camellos.
(Texto:
Ogama)
No hay comentarios:
Publicar un comentario