Recunchos de maxia

Un boloucho de voces marmuradoras, preocupadas de portas alleas para dentro. Clasificadoras das dores, penurias, e agasallos que a vida prepara para a outra xente. Rodeado de bonitos lugares, encantadores recunchos que asobardan maxia, cheos de xestas, de mugre … Louvando paraxes artificiais, pateando pedras ancestrais, froito do arte e do bo facer.

-          Mire que hai que ver por aquí ?

-          Ee… a Igrexa vella… e … Allariz.

Texto: Marta J.C.